تحلیلی بر میزان رضایتمندی شهروندان از پایداری و سرزندگی محیط زیست شهری با تأکید بر دسترسی به خدمات شهری (نمونه‌ موردی: شهر نورآباد ممسنی)

از زمان شکل­گیری تمدن­های انسانی تا سال1900 از هر هشت نفر، تنها یک نفر در مناطق شهری زندگی می­کردند، اما در قرن حاضر، بیش از60 درصد از جمعیت جهان شهرنشین شده­اند. علیرغم این رشد بی­سابقهً شهرنشینی، پایدارى و سلامتى شهرها کاهش یافته و «کیفیت زندگی» ساکنان را تحت تأثیر قرار داده­ است. هدف از این پژوهش، شناسایی شاخص­های پایداری شهری و بررسی میزان رضایتمندی شهروندان شهر نورآباد از سرزندگی محیط زندگی خودشان می­باشد. پژوهش با استفاده از روش پیمایشی و مطالعات میدانی (تهیه پرسشنامه) در محدوده­ی 3 ناحیه از شهر نورآباد ممسنی انجام گرفته و فرضیه­های تحقیق بوسیله تجزیه و تحلیل آماری با نرم­افزار SPSS و با بهره­گیری از آزمون­های خی دو و باینومیال مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل شده از تحقیق نشان می­دهد که میزان رضایتمندی شهروندان با توجه به خروجی آزمون خی دو در سطح پائینی قرار دارد و همچنین نسبت مشاهده شده در دسترسی به مراکزی چون فضای سبز و مراکز تفریحی و ورزشی پائین است. سرزندگی و پایداری شهری تنها می­تواند محصول زنجیره­ای از اقدامات منطقی، هماهنگ و        برنامه- محور باشد. از این­رو تأمین آن منوط به در جریان داشتن این اندیشه در کلیه سلسله­مراتب طرح­ها و برنامه­ریزی شهری است.